www.awans.net
Publikacje nauczycieli
 › strona główna › archiwum › indeks autorów › forum › kontakt

Beata Przybylska - Rejment,   Specjalny Ośrodek Szkolno - Wychowawczy Dla Dzieci i Młodzieży Niepełnosprawnej w Poznaniu

Uwierzyć to znaczy zaufać

Katecheza przeprowadzona w Specjalnym Ośrodku Szkolno - Wychowawczym Dla Dzieci i Młodzieży Niepełnosprawnej w Poznaniu

Czas trwania:
1 -2 godziny lekcyjne (najlepiej dwie w jednym bloku lekcyjnym).

Grupa:
nieduża wspólnota klasowa.

Wiek uczestników:
12 - 18 lat.

Miejsce:
sala klasowa dowolnej wielkości, krzesła ustawione w krąg. Środek sali wolny.

Metody i formy pracy:
ćwiczenie psychologiczne, pogadanka, dyskusja.

Środki dydaktyczne:
kwiat chryzantemy lub inny delikatny kwiat, lista uczuć, karta pracy, długopisy.

Korelacje międzyprzedmiotowe:
plan wychowawczy szkoły, zajęcia z rewalidacji psychospołecznej, profilaktyka nieprzystosowań społecznych.

Cel:
Ukazanie wiary w Boga jako osobistej postawy zaufania Mu.
Zachęcenie do chrześcijańskiego traktowania siebie we wspólnocie klasowej, jako świadectwo przyjęcia wiary.

Cele operacyjne:
  1. Chcę nauczyć że:
    • Jezus wypełnił maksimum miłości - umarł za nas na krzyżu i to właśnie On daje nam łaskę przebaczania i akceptowania innych;
    • każdy człowiek jest stworzony przez Boga w sposób oryginalny. Ta inność jest zaletą, nie wadą;
    • każdy nas jest w środku "kruchy" i podatny na zranienia. Krzywdzenie innych jest grzechem.
  2. Kształtuję umiejętność uświadamiania sobie i określania własnych uczuć wobec innych ludzi.
  3. Wychowuję do postawy zaufania Bogu i ludziom, do tolerancji wobec inności, do odpowiedzialności za swoje postawy i czyny.
Przebieg:
  1. Modlitwa.
  2. Zabawa integracyjna.
    Dzielę klasę na pary. Osoby w parze ustawiają się w odległości 2 metrów od siebie. Powoli zbliżają się do siebie. Gdy któraś z osób czuje się zagrożona lub zaczyna odczuwać inne nieprzyjemne emocje mówi stop. Ćwiczenie ma pokazać jak blisko pozwolę komuś podejść do siebie. Najpierw wybieram pary z osób które się lubią, potem wręcz przeciwnie. Ćwiczenie trwa około 15 minut.
  3. Omówienie ćwiczenia.
    Uczniowie siadają, najlepiej w kręgu, i następuje omówienie ćwiczenia. Ma ono doprowadzić do uświadomienia uczniom, że każdy człowiek przeżywa emocje i że pojawiają się one bez udziału woli. Można je jednak określać i analizować.
  4. Rozmowa o uczuciach i zaufaniu.
    Rozdaję uczniom proste listy uczuć z podziałem na uczucia pozytywne i negatywne. Proszę by nazwali te uczucia, które towarzyszyły ćwiczeniu.
    Przeprowadzam pogadankę na temat zależności uczuć, woli i działania. Pragnę by uczniowie zrozumieli, że drugi człowiek zasługuje na zaufane, że raczej chce być naszym przyjacielem niż wrogiem. Dotyczy to także wspólnoty klasowej (około 20 minut).
  5. Ćwiczenie z kwiatem.
    Uczniowie nadal siedzą w kręgu, proszę by zamknęli oczy i nie podglądali. Wkładam jednemu z nich głowę chryzantemy w dłonie. (wcześniej jej nie widzieli) mówię że jest to coś żywego i delikatnego. Są za to odpowiedziani. Powierzam to ich dłoniom. Uczniowie podają sobie chryzantemę w kręgu z zamkniętymi oczami.
    Po zakończeniu pozwalam otworzyć oczy i pytam o uczucia, których doświadczyli w trakcie ćwiczenia. Porównuję kwiat z duszą i psychiką człowieka.
    Wnioski: Jesteśmy w środku wrażliwi i podatni na zranienia.
    Odpowiadamy za drugiego człowieka, którego łatwo zniszczyć.
  6. Określenie minimum zaufania i chrześcijaństwa we wspólnocie klasowej.
    Określamy minimum zaufania i chrześcijaństwa we wspólnocie klasowej.
    Minimum: nie szkodzić, nie krzywdzić, nie mścić się. Nie muszę się przyjaźnić ale nie reaguję agresją.
    Maksimum: oddać swój czas, uwagę, pomóc, przełamać niechęć i zaprzyjaźnić się. Maksimum miłości wobec drugiego człowieka - oddać życie za innych.
    Jezus Chrystus wypełnił maksimum miłości wobec człowieka - oddał życie na krzyżu za wszystkich, nawet tych, którzy Mu ubliżali. To On nam daje siłę do przełamywania się, przebaczania urazów, akceptowania innych. Prośmy o tę siłę w codziennej modlitwie.
  7. Zadanie domowe na ten dzień.
    Uświadomić sobie uczucia do konkretnej osoby i postanowić je zmienić na lepsze.
    Przykład: kogoś nie lubię, irytuje mnie. Poznam go bliżej - toleruję, odnajduję pozytywne cechy.
  8. Odniesienie do Boga.
    Uświadamiam uczniom, że Jezus wypełnił maksimum miłości - umarł za nas na krzyżu i to właśnie On daje nam łaskę przebaczania i akceptowania innych. Jezus nas kocha zawsze i w każdej sytuacji życia, nawet gdy grzeszymy.
  9. Zapis na tablicy i w zeszytach.
    Jezus wypełnił maksimum miłości - umarł za nas na krzyżu i to właśnie On daje nam łaskę przebaczania i akceptowania innych. Jezus nas kocha zawsze i w każdej sytuacji życia, nawet gdy grzeszymy. Uwierzyć to znaczy zaufać tej miłości, to o czerpać siłę z tej miłości.
    Zadanie domowe: Uświadomię sobie uczucia do konkretnej osoby z klasy i postanowię zmienić wobec niej swoje postępowanie na lepsze.
  10. Modlitwa za tę osobę której najbardziej nie lubię.

Publikacja dodana do Archiwum Internetowego Serwisu Oświatowego AWANS.NET 25 września 2004 r. do góry

Copyright © 2004 AWANS.NET